çocukluk düşüm. bugünkü gerçekliğim.
onları ölümsüz olarak tasvir ederdim. allah var,yalan söylemeyelim, ama sonraki gerçeklik,onların da ölümlü olması, beni epey üzmüştü. yine de bırakmadım düşümü,kendimi tanıdıkça, vücudu, işleyişi kavradıkça,ne kadar muazzam olduğunu gördükçe hayrete düştüm. o benim,güzel hayalimi gerçek kılmak için yıllarca çalıştım. okuduğum kitap ve notların sayısı bir odayı tamamen doldurabilir. değdi mi? değmez mi hiç? şimdi mutluyum. çünkü bir düşümü daha gerçek kıldım. düşler. düşlerinizi gerçek kıldıkça yaşanılır oluyor hayat. şimdi en son düşümde sıra. çok çalışmalıyım. insanların bir parça kemik için ellerinden alınan davarlarını, ellerine sunmalıyım. tıpkı hastalıklara yaptığım gibi.